محکمه عشق

به نام دوست 

تو خاص ترین من بودی که بی اجازه وارد زندگی من شدی. 

تو دزد دل ،قرار، قلب و اینده من بودی که من به رسم ایین زندگی و قانون شهری که در ان می زیستم تو را به دادگاه کشانده و به جرم سرقت تو را در جلسه محاکمه حاضر گردانیدم. 

از اینکه همه ی سرمایه مرا از من ربوده بودی شاکی بودم. 

در جلسه محاکمه انقدر نجابت به خرج دادی و مرا شیفته ی چشمانت کردی ،که به خاطر ان شیفتگی رضایت دادم اما شرط کردم که هیچ وقت دیگر به سرزمین قلبم پا نگذاری. 

چند وقت پیش متوجه شدم که بی صدا دوباره سرکی به قلبم کشیده ای. 

این بار عصبانی تر از قبل بودم چون این بار همه چیزم را برده بودی تو تمام ارزوهام رو 

 دزدیده  بودی. 

دوباره تو را به محاکمه کشاندم این بار کاری از چشمانت بر نمی امد راه چاره ای نداشتی 

من بی رحمانه در جایگاه شاکی ایستادم و فریاد سر دادم که من خواستار عدالتم. 

ترسیدی از ترس به خود پیچیدی اما نمی توانستی کاری کنی. 

وکیلت بیشتر از خودت ترسید بیشتر از خودت التماس کرد اما من تصمیم خود را گرفته بودم 

از ته دل می خواستم محاکمه شوی تا خودم با چشمان خود بی رحمانه عذاب کشیدنت را 

تماشا کنم. چون می دانستم تو بالاترین جنایت را در حق من کرده ای و می دانستم پاسخ 

این جنایت حتما حبس ابد خواهد بود. 

قاضی محکمه بعد از شور حکم داد حکمی که تو از شنیدنش جا خوردی اما من به خاطر این 

حکم این بازی را راه انداخته بودم. 

قاضی حکم داد که 

 سارق ارزوهای شاکی محکوم به حبس ابد در سلول قلب شاکی است. 

من از این حکم خوشحال شدم ولی تو بی رحمانه خندیدی........ 

خنده های مرموزانه که هیچ وقت معنایشان را نفهمیدم. 

                                                                                                          رها