به نام دوست
من در الفبای اسم تو گم شده ام
من در میان این انسانهای مشوش گم شده ام
من در همان خیابانی که برای اخرین بار دیدمت گم شده ام
من در ان لحظه ها و ثانیه ها که به یادم بودی گم شده ام
من در سرزمینی که دیگر مردمانش معنی حسم را نمی فهمند گم شده ام
من در غبار لحظه های تو و در ان نوشته هایی که خط خطی کردی گم شده ام
من در سکوت لحظه های تو گم شده ام
من در میان نوشته هایت، احساست گم شده ام
شاید اسم مرا از خاطراتت خط خطی کرده باشی
اما من حتی تو را از چک نویس هایم هم خط خطی نکرده ام.
به نام دوست
تو خاص ترین من بودی که بی اجازه وارد زندگی من شدی.
تو دزد دل ،قرار، قلب و اینده من بودی که من به رسم ایین زندگی و قانون شهری که در ان می زیستم تو را به دادگاه کشانده و به جرم سرقت تو را در جلسه محاکمه حاضر گردانیدم.
از اینکه همه ی سرمایه مرا از من ربوده بودی شاکی بودم.
در جلسه محاکمه انقدر نجابت به خرج دادی و مرا شیفته ی چشمانت کردی ،که به خاطر ان شیفتگی رضایت دادم اما شرط کردم که هیچ وقت دیگر به سرزمین قلبم پا نگذاری.
چند وقت پیش متوجه شدم که بی صدا دوباره سرکی به قلبم کشیده ای.
این بار عصبانی تر از قبل بودم چون این بار همه چیزم را برده بودی تو تمام ارزوهام رو
دزدیده بودی.
دوباره تو را به محاکمه کشاندم این بار کاری از چشمانت بر نمی امد راه چاره ای نداشتی
من بی رحمانه در جایگاه شاکی ایستادم و فریاد سر دادم که من خواستار عدالتم.
ترسیدی از ترس به خود پیچیدی اما نمی توانستی کاری کنی.
وکیلت بیشتر از خودت ترسید بیشتر از خودت التماس کرد اما من تصمیم خود را گرفته بودم
از ته دل می خواستم محاکمه شوی تا خودم با چشمان خود بی رحمانه عذاب کشیدنت را
تماشا کنم. چون می دانستم تو بالاترین جنایت را در حق من کرده ای و می دانستم پاسخ
این جنایت حتما حبس ابد خواهد بود.
قاضی محکمه بعد از شور حکم داد حکمی که تو از شنیدنش جا خوردی اما من به خاطر این
حکم این بازی را راه انداخته بودم.
قاضی حکم داد که
سارق ارزوهای شاکی محکوم به حبس ابد در سلول قلب شاکی است.
من از این حکم خوشحال شدم ولی تو بی رحمانه خندیدی........
خنده های مرموزانه که هیچ وقت معنایشان را نفهمیدم.
رها
به نام دوست
گویی همه یوسف گمگشته ای دارند
گویی همه در فراق یوسف گمگشته خود می سوزند
گویی همه از فراق یوسفشان کور می شوند
گویی همه درد دوری و بی خبری از یوسفشان دارند
یوسف یعقوب بازگشت
یوسف من چه؟ یوسف من ، گمگشته ی من بازخواهد گشت؟
اما امیدی نیست به بازگشت یوسف من
امیدی نیست به مژده ی بازگشت یوسف من
امیدی نیست به امدن پیراهن یوسف من
امیدی نیست به شفای عطر پیراهن یوسف من
رها
به نام دوست
خیال می کردم فراموش کردنت به سادگی دوست داشتنت است.
خیال می کردم ندیدنت، نبودنت نمی تواند مرا داغون کند.
خیال می کردم می شود از عشق تو گذشت.
خیال می کردم می توانم بدون بودنت زندگی کنم.
خیال می کردم می توانم بدون یاد تو زنگی کنم.
خیال می کردم می توانم اشکهایم را از همه پنهان کنم.
اما همه ی اینها خیال بود و واقعیت چیز دیگر.
رها
کاش من دیوار اتاقت بودم
که هر روز نظاره گرت بودم و دلتنگ نمی شدم
اگر هم می رفتی از کنارم یقین می کردم که دوباره برمی گردی
اگر دیوار اتاقت بودم می توانستم به تماشای تو دل خوش کنم
ببین با من چه کرده ای که حتی به در و دیوار
همه و همه چیزی که تو بی بهانه با انها در ارتباطی حسادت می کنم
من هر انچه را که بوی تو را داشته باشد دوست دارم
من ان خاکهایی را که بر ان قدم می گذاری را دوست دارم.
رها